ตอนมา เจ้ามาคนเดียว

ตอนมา เจ้ามาคนเดียว ตอนไป เจ้าก็ไปคนเดียว
ตอนมา เจ้าอ่อนแอ ตอนไป เจ้าก็อ่อนแอ
ตอนมา เจ้าไม่มีเงินทองข้าวของมากมาย ตอนไป เจ้าก็ไม่มีเงินทองข้าวของอะไรเลย
ตอนเจ้า อาบน้ำครั้งแรก มีคนอาบให้เจ้า ตอนเจ้า อาบน้ำครั้งสุดท้าย ก็มีคนอาบให้เจ้า
นี่คือความจริงของชีวิต แล้วทำไมมนุษย์เราจึงมีเต็มไปด้วย ความอาฆาตพยาบาท อิจฉาริษยา เกลียดชัง ขุ่นเคือง หยิ่งทะนง โลภ และเห็นแก่ตัวมากมาย ขนาดนั้นไปทำไมกัน?
เพราะตอนที่เราต้องจากไป เราก็เอาอะไรไปไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว มีแต่บุญและบาปเท่านั้น ที่จะติดตัวเจ้าไปสู่ภพใหม่ คำสอนสุดท้ายก่อนพระพุทธองค์จะเสด็จดับขันธปรินิพพาน พระองค์ตรัสสอนไว้ว่า
“จงอย่าประมาท”

1. อย่าประมาทในชีวิตว่าจะยืนยาว
2. อย่าประมาทในวัยว่ายังหนุ่มยังสาว
3. อย่าประมาทในสุขภาพว่ายังแกร่งกร้าว
4. อย่าประมาทในเวลาว่ายังเหลือมากเกินจะกล่าว
5. อย่าประมาทในธรรมะและบุญกุศลว่า เอาไว้ก่อน วันหลังค่อยทำ

ใครก็ตามที่ตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท คนคนนั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้ใช้ชีวิตที่คุ้มค่าที่สุด ส่วนใครก็ตามที่ประมาท พระพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นคนที่ตายไปแล้วครึ่งตัว

คำถามสำคัญที่สุดที่เราจะถามตัวเองก่อนจากโลกนี้ไป ก็คือ ท่านได้เตรียมตัวให้พร้อมต่อการจากโลกนี้แล้วหรือยัง?
มาตัวเปล่าแล้วก็ไปตัวเปล่า ตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้เลย ตายแล้วไปไหน เกิดมาทำไม จงอย่าประมาท