นิทาน 5 เรื่องที่มีแง่ดี ๆให้คิด

👵👴 “อยู่มาจนแก่แล้ว” 👵👴

เรื่องที่ 1
เด็กตัวน้อยคุยกับแม่ว่า : แม่ครับ วันนี้แม่สวยจังเลย
แม่ถามกลับว่า : ทำไมล่ะ
ลูกตอบว่า : ก็วันนี้แม่ไม่ได้มีอารมณ์เสียเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความสวยนั้น ทำได้ง่ายมาก แค่ไม่โกรธก็สวยแล้ว
• อยู่มาจนแก่แล้วควรจะรู้ว่า การไม่เที่ยวโกรธใคร คือเคล็ดลับของความสวยงาม 👴👵

เรื่องที่ 2
มีคนสองคนทะเลาะกัน คนหนึ่งบอกว่า 3 x 8 = 24 อีกคนบอกว่า ไม่ถูก 3 x 8 = 21 เถียงอยู่ทั้งวัน เลยไปฟ้องบัณฑิต
บัณฑิตฟังแล้วพิพากษาว่า : เอาคนที่บอกว่า 3 x 8 = 24 ไปเฆี่ยน 20 ที
คนที่ตอบ 24 สวนกลับอย่างไม่พอใจว่า : เห็นชัด ๆ ว่าเขาโง่แล้วทำไมมาลงโทษผมล่ะครับ
บัณฑิตตอบว่า : แกไปเถียงกับคนที่คิดว่า 3 คูณ 8 เป็น 21 ทั้งวัน ไม่ใช่คนโง่หรอกเหรอ ถ้าไม่เฆี่ยนแกจะให้เฆี่ยนใคร

นิทานเรื่องนี้สอนว่า การไปโต้เถียงกับคนที่ไม่มีเหตุผล คนที่บาดเจ็บคือตัวเรา เพราะถึงเราจะมี 10 ปาก ไม่มีทางเถียงชนะ คนพูดเหลวไหล 1 ปาก
• อยู่มาจนแก่แล้วควรจำไว้ว่า อย่าไปถือสาคนไร้สาระ อย่าไปคละเคล้ากับเรื่องเหลวไหล👴👵

เรื่องที่ 3
หลวงตาถามว่า : เธอคิดว่า ทองเม็ดหนึ่งดีกว่า หรือว่า ดินกองหนึ่งดีกว่า
ศิษย์ตอบว่า : ทองย่อมดีกว่าอยู่แล้ว
หลวงตายิ้มแล้วถาม : แล้วถ้าเธอเป็นเมล็ดพันธุ์พืชเธอจะเลือกอะไร

ข้อคิด ในโลกนี้ไม่มีอะไรดีกว่าหรือแย่กว่า สิ่งที่ดีคือสิ่งที่เหมาะสมกับเรา
• อายุมากแล้ว ต้องเลือกตามความเหมาะสม 👴👵

เรื่องที่ 4
นกแก้วในกรง ปรารภกับอีกาว่า : นกที่อยู่ภายนอกช่างมีอิสรเสรีจริงนะ นกแก้วอิจฉาเสรีภาพของอีกา ส่วนอีกาอยากอยู่อย่างสะดวกสบายเหมือนนกแก้ว แล้วทั้งสองก็แลกสถานะกัน อีกาได้รับความสะดวกสบาย แต่เจ้าของไม่ชอบ สุดท้ายก็อดตาย นกแก้วได้รับเสรีภาพ แต่เคยอยู่กินอย่างสุขสบาย จึงไม่สามารถอยู่รอดโดยลำพัง สุดท้ายก็หิวตาย

นิทานเรื่องนี้สอนว่า อย่าอิจฉาความสุขของผู้อื่น สิ่งนั้นอาจจะไม่เหมาะกับตัวเรา
• เมื่อแก่ตัวลง อย่าเอาตัวเราไปเทียบกับคนอื่นเขา มีความสุขตามสภาพของเราเองนั่นแหละคือดีที่สุด👴👵

เรื่องที่ 5
ครูถามนักเรียนว่า : อยากต้มน้ำกานึง แต่ฟืนเหลือแค่ครึ่งเดียว ควรจะทำอย่างไรดี
นักเรียนตอบว่า : ให้รีบไปหาฟืนเพิ่ม ไปยืมเขาก็ได้ ไปซื้อก็ได้ครับ
ครูพูดว่า : ทำไมไม่เทน้ำทิ้งไปครึ่งกาเสียล่ะ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีอะไรที่จะสมปรารถนาเราได้ทั้งหมด การยอมเสียไปบ้างก็เป็นการได้มาเช่นกัน
• เมื่ออายุมากขึ้น แรงกายแรงสมองก็จำกัด เมื่อสละไปบ้าง ก็ยังได้รับความสุขตามสภาพ.
สอนได้ดีมาก นิทาน 5 เรื่องนี้ เพื่อนส่งมา นั่งอ่านแล้วอยากแบ่งปันเพื่อนไป